چقدر خوابیدن در طول روز برای کودک طبیعی است؟
تاریخ انتشار: ۱۹ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۷۱۳۴۲
میزان خواب مناسب کودک در سنین مختلف یک تا چهار هفتگی: ۱۵ تا ۱۶ ساعت در شبانه روز یک تا چهار ماهگی: ۱۴ تا ۱۵ ساعت در شبانه روز چهار تا دوازده ماهگی: ۱۴ تا ۱۵ ساعت در شبانه روز یک تا سه سالگی: ۱۲ تا ۱۴ ساعت در شبانه روز سه تا شش سالگی: ۱۰ تا ۱۲ ساعت در شبانه روز هفت تا دوازده سالگی: ۱۰ تا ۱۱ ساعت در شبانه روز دوازده تا هجده سالگی: ۸ تا ۹ ساعت در شبانه روز تنظیم ساعت خواب کودک در سنین پایین روتین شبانه برای تنظیم خواب کودک چیست؟ شروع تنظیم ساعت خواب کودک: انتخاب زمان مناسب ساعت خواب واقعی کودک را به آرامی به ساعت خواب دلخواه خود نزدیک کنید این کار را برای دو شب انجام دهید فواید زود خوابیدن کودک خواب باعث رشد بهتر می‌شود خواب به سلامت قلب کمک می‌کند خواب روی وزن بدن اثر می‌گذارد خواب به مبارزه بهتر با میکروب‌ها کمک می‌کند خواب خطر بروز جراحت را کاهش می‌دهد خواب دامنه توجه کودکان را افزایش می‌دهد خواب یادگیری را تقویت می‌کند بایدها و نبایدهای روتین خواب کودک کارهایی که باید قبل از خواب کودک انجام داد کارهایی که نباید قبل از خواب کودک انجام داد
به گزارش اقتصاد آنلاین، برای بیشتر والدین این سوال پیش می‌آید که کودکانشان چند ساعت باید بخوابند، این موضوع برای والدین کودکانی که به مدرسه می‌روند، اهمیت بالایی دارد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
مقدار خواب مورد نیاز کودکان مختلف با هم متفاوت بوده و به عوامل مشخصی، همچون سن کودک بستگی دارد.
یک تا چهار هفتگی: ۱۵ تا ۱۶ ساعت در شبانه روزنوزادان معمولاً ۱۵ تا ۱۸ ساعت شبانه روز را در خواب سپری می‌کنند، ولی هر بار تنها در دوره‌های کوتاه دو تا چهار ساعته می‌خوابند. نوزادان نارس بیشتر و کودکان مبتلا به کولیک کم‌تر از این مدت زمان می‌خوابند.
از آنجایی که در نوزادان هنوز ساعت زیستی داخلی بدن (circadian rhythm) شکل نگرفته است، الگوهای خواب آنها به چرخه‌ی شب و روز وابسته نیست. در حقیقت خواب آنها یک الگوی مشخص را دنبال نمی‌کند.
با رسیدن به ۶ هفتگی، نوزاد آرام‌تر شده و الگوی خواب منظم تری پدیدار می‌شوند. طولانی‌ترین دوره‌ی خواب در این سن به ۴ تا ۶ ساعت رسیده و معمولاً به صورت منظم در زمان غروب آفتاب رخ می‌دهد. در این سن اشتباه گرفتن شب و روز به پایان میرسد.
چهار تا دوازده ماهگی: ۱۴ تا ۱۵ ساعت در شبانه روزدر حالی که تا ۱۵ ساعت زمان ایده‌آل به نظر میرسد، بیشتر نوزادان بالای یازده ماه تنها ۱۲ ساعت در روز می‌خوابند. رسیدن به یک الگوی خواب ثابت، هدف اصلی این دوره است. چرا که در این سن کودک اجتماعی‌تر شده و الگوهای خوابش هم به والدین شبیه تر می‌شود.
در حول و حوش شش ماهگی، کودک ۳ یا ۲ بار در طول روز چرت می‌زند. در این زمان و یا حتی زودتر کودک قادر است که به صورت کامل در طول شب بخوابد. زمانی که ساعت زیستی داخل بدن به صورت کامل به تکامل برسد، الگوی چرت عصرگاهی کودک هم به ثبات خواهد رسید.
چرت نیمه صبحگاهی کودک معمولاً از ساعت ۹ صبح شروع شده و یک ساعت ادامه خواهد داشت. چرت ظهرگاهی هم معمولا یک تا دو ساعت طول کشیده و معمولاً از ظهر تا ساعت ۲ بعد از ظهر ادامه دارد. چرت عصرگاهی هم هر زمانی بین ساعت ۳ تا ۵ بعد از ظهر رخ داده و از نظر مدت زمان در افراد مختلف متفاوت است.
یک تا سه سالگی: ۱۲ تا ۱۴ ساعت در شبانه روززمانی که کودک یک سالگی را پشت سر می‌گذارد و با رسیدن به ۱۸ تا ۲۱ ماهگی، کم کم تمایل به چرت صبحگاهی و غروب خود را از دست داده و تنها یک بار در روز چرت می‌زند. در حالی که کودکان نوپا به ۱۴ ساعت خواب در روز نیاز دارند، آنها معمولاً تا ۱۰ ساعت به خواب می‌روند.
بیشتر کودکان ۲۱ تا ۳۶ ماهه، کماکان به یک خواب کوتاه نیمروز نیاز دارند، مدت زمان این خواب بین یک تا سه و نیم ساعت متفاوت است. کودکان در این سن معمولاً بین ساعت ۷ و ۹ شب به رختخواب رفته و صبح‌ها بین ساعت ۶ و ۸ از خواب بیدار می‌شوند.
سه تا شش سالگی: ۱۰ تا ۱۲ ساعت در شبانه روزکودکان در این سن معمولاً بین ساعت ۷ تا ۹ شب به خواب رفته و بین ساعت ۶ تا ۷ صبح از خواب بیدار می‌شوند. این الگوی خواب درست مانند الگوی خواب کودک در سنین پایین‌تر است.
در سه سالگی هنوز کودکان خواب کوتاه روزانه را دارند در حالی که در پنج سالگی بیشتر آنها دیگر در هنگام روز به خواب نمی‌روند. چرت روزانه به تدریج کوتاه‌تر می‌شود. مشکلات خواب جدید بعد از سن سه سالگی معمولاً ایجاد نمی‌شود.
هفت تا دوازده سالگی: ۱۰ تا ۱۱ ساعت در شبانه روزدر این سنین، به دلیل فعالیت‌های اجتماعی، فعالیت‌های خانوادگی و روتین مدرسه، ساعت خواب کودک به تدریج دیر و دیرتر می‌شود.بیشتر دوازده ساله‌ها تقریبا ساعت ۹ شب به رختخواب می‌روند. با این همه ساعت به خواب رفتن کودکان در این سن متفاوت بوده و بین ساعت ۷ تا ساعت ۱۰ خواهد بود. کل ساعت خواب کودک در این سن ۹ تا ۱۲ ساعت و به صورت میانگین ۹ ساعت خواهد بود.
دوازده تا هجده سالگی: ۸ تا ۹ ساعت در شبانه روزنیاز به خواب برای سلامت و کیفیت زندگی نوجوانان بسیار ضروری و حیاتی است. در این سن بسیاری از نوجوانان به ساعت‌های خواب بیشتری نسبت به سال‌های گذشته احتیاج دارند. با این همه بسیاری از نوجوانان و جوان در این سنین به دلیل افزایش فشارهای اجتماعی، به مقدار کافی و مورد نیاز نمی‌خوابند.
تنظیم ساعت خواب کودک در سنین پایینبرای داشتن یک خواب خوب و مفید برای کودک باید یک برنامه منظم چید و ساعت خواب کودک را تنظیم کرد. نخست بدانیم که روتین شبانه‌ی خواب کودک چیست؟
روتین شبانه برای تنظیم خواب کودک چیست؟تنظیم ساعت خواب کودک و داشتن یک روتین منظم نیازمند اجرای فعالیت‌های کمی است. در واقع نکته‌ی کلیدی ماجرا این است که این فعالیت‌ها هر شب به شیوه‌ی یکسانی انجام شوند. در واقع بیست دقیقه قبل از ساعت خواب کودک این فعالیت‌ها شروع می‌شوند.
بیشتر روتین‌های شبانه برای تنظیم خواب کودک شامل فعالیت‌های پیش از خواب مانند حمام کردن، مسواک زدن و انجام فعالیت‌های لذت بخش مانند کتاب خواندن و یا گوش دادن به یک داستان صوتی است. برای اینکه محیط خواب کودک آرام و مثبت باقی بماند، باید از توجه مثبت و تشویق استفاده کرد.
مثال‌هایی از یک روتین شبانه که می‌تواند بعد از شام یا حمام آغاز شود، شامل:
کودک برای ۱۵ تا ۲۰ دقیقه بازی می‌کند – این مدت زمان می‌تواند کتاب خواندن با پدر و مادر را هم شامل شود.
پدر یا مادر به همراه کودک به اتاق خواب می‌روند.
پدر یا مادر کودک را به آرامی در آغوش کرده و او را می‌بوسند.
کودک در تخت قرار داده می‌شود.
در پایان بیست دقیقه به فرزند خود شب بخیر بگویید. در این زمان اگر کودک پافشاری کرد و یا اینکه در برابر خوابیدن مقاومت کرد، شما باید جدی باشید. با رفتار خود به کودک نشان دهید که الان موقع خواب است و بعد بلافاصله اتاق خواب کودک را ترک کنید.
شروع تنظیم ساعت خواب کودک: انتخاب زمان مناسبکودکان در سنین پایین معمولاً بین ساعت ۷ تا ۸ شب به خواب می‌روند و پدر و مادر هم ممکن است این ساعت را به عنوان ساعت خواب ایده آل در ذهن داشته باشند.
اما با این همه بهتر است که ساعت خواب کودک را برای زمانی تنظیم کرد که کودک به صورت طبیعی به خواب می‌رود. با این کار شانس بالاتری وجود دارد که روتین شبانه با موفقیت به زمان خواب کودک متصل شود. برای مثال اگر کودک در نهایت در ساعت ۹ شب به خواب می‌رود، از این ساعت به عنوان ساعت خواب موقت استفاده کنید.
ساعت خواب واقعی کودک را به آرامی به ساعت خواب دلخواه خود نزدیک کنیدیک هفته بعد از شروع روتین خواب، شما می‌توانید ساعت خواب کودک را به آرامی به سمت جلو بکشانید. برای این کار باید هر دو روز یکبار ساعت خواب کودک را ۱۵ دقیقه به جلو بکشید. این کار را تا زمانی ادامه دهید که به ساعت دلخواه خود برسید.
برای مثال اگر کودک شما ساعت ۹ به خواب می‌رود، ولی ساعت ایده آل شما ساعت ۹ است، باید کارهای زیر را انجام دهید:
ساعت ۸:۴۵ دقیقه کودک را در تخت قرار دهید.
این کار را برای دو شب انجام دهیددر دو روز آینده ساعت خواب کودک را ۱۵ دقیقه به جلو کشیده و او را در ساعت ۸:۳۰ در تخت قرار دهید.
این کار را تا زمانی که ساعت خواب کودک به ساعت دلخواه شما برسد، ادامه دهید.
این کار ممکن است چندین هفته طول بکشد ولی در نهایت تنظیم خواب شبانه کودک فواید بسیار زیادی داشته، تعداد دفعاتی که کودک در طول شب بیدار می‌شود را کاهش داده و به رابطه‌ی بهتر والد – فرزندی منجر می‌شود.
فواید زود خوابیدن کودکوالدین اعتقاد دارند که خواب خوب روی خلق و خوی کودک تاثیر مستقیم دارد و از طرفی دیگر بسیاری از آنها باور دارند که خواب اثر مستقیمی روی یادگیری و رفتار کودک دارد. اما از طرفی دیگر یافته‌های اخیر پژوهشگران ثابت کرده است که خواب برای سلامت کودک بسیار ضروری و مهم است.
زمانی که کودک به اندازه کافی می‌خوابد، خطر اضافه وزن و یا ابتلا به دیابت در او کم شده و مشکلات یادگیری و تمرکز تا حد زیادی در او کاهش پیدا می‌کند.
خواب به اندازه ورزش کردن و غذا خوردن اهمیت دارد. در مدت زمانی که کودک در خواب به سر می‌برد، نوروترانسمیترها و یا پیام رسان‌های شیمیایی مغز فرصت تجدید قوا پیدا می‌کنند. از طرفی دیگر تحقیقات جدید دانشمندان نشان داده است که در هنگام خواب سلول‌های مغزی از شر مواد زائد و عوامل سمی بیماری‌زا رها می‌شوند.
نکته خطرناک و نگران کننده‌ی این تحقیقات این است که کودکان با سرعت بیشتری وارد منطقه خطر می‌شوند. عواقب ناشی از کمبود خواب تنها بعد از ۴ روز که کودک یک ساعت کم تر از حالت عادی به خواب رفته، خود را نشان می‌دهد.
خواب باعث رشد بهتر میشودبعضی از صبح‌ها ممکن است به فرزند خود نگاه کرده و با خود بگویید که در عرض یک شب چه قدر بزرگتر شده است. پزشکان معتقد اند که هورمون رشد در دوره خواب عمیق ترشح می‌شود. کودک باید ۵۰ درصد از زمان خود را در خواب عمیق سپری کند و این مقدار خواب برای حفظ سلامتی کودک بسیار اهمیت دارد.
پزشکان ایتالیایی کودکانی که از سطح کافی و مناسب هورمون رشد برخوردار نیستند را مورد مطالعه قرار دادند و به ابن نتیجه رسیده‌اند که این دسته از کودکان بسیار کم‌تر از متوسط کودکان می‌خوابند.
خواب به سلامت قلب کمک میکنددر مدت زمان خواب هورمون‌های استرس و کلسترول بد خون آسیب رساننده به دیواره رگ‌های خونی در خون به جریان در آمده و به این خاطر از بدن در برابر آسیب‌های قلبی و عروقی محافظت خواهد شد.
کودکان دچار مشکلات خواب، بیشتر از دیگر کودکان در معرض خطر انگیختگی مغز (brain arousal) در حال خواب قرار دارند. این حالت امکان بروز پاسخ جنگ و گریز را در طول شب چندین بار افزایش خواهد داد.
مقدار گلوکز و کورتیزول خون در طول شب بالا خواهد ماند و این دو ماده ارتباط مستقیمی با افزایش خطر ابتلا به دیابت، چاقی و حتی بیماریهای قلبی دارند.
خواب روی وزن بدن اثر میگذاردشواهد زیادی وجود دارد که خواب کم در کودکان به افزایش وزن منجر می‌شود و این روند از دوران نوزادی آغاز می‌شود. محققان معتقدند که زمانی که والدین قادر به تشخیص فرق بین گرسنگی و دیگر دلایل بر هم زننده‌ی آسایش کودک بوده و کودک را با روش‌های دیگری همچون چرخاندن و تاب دادن به جای غذا دادن آرام کنند، کودک بهتر به خواب رفته و کم‌تر دچار اضافه وزن خواهند شد. این تحقیق از سن دو هفتگی کودک شروع شده و تا یک سالگی او ادامه داشته است. نکته مهم و اساسی این است که ارتباط بین خواب و وزن مانند یک گلوله‌ی برفی است.
زمانی که برای سیر شدن به اندازه کافی غذا می‌خوریم، سلول‌های چربی هورمون لپتین خواهند شد. این هورمون باعث تولید پیامی می‌شود که در نتیجه فرد دست از غذا خوردن خواهد کشید.
کمبود خواب، ممکن است روی این هورمون اثر گذار باشد، بنابراین کودک به غذا خوردن ادامه خواهد داد. به مرور زمان کودکی که به غذا خوردن بیش از حد ادامه می‌دهد، بیشتر در معرض چاقی قرار خواهد داشت.
کودکان خسته هم به نسبت کودکانی که به اندازه کافی استراحت می‌کنند به گونه‌ی متفاوت‌تری غذا می‌خورند. تحقیقات نشان می‌دهد که کودکان هم به مانند بزرگسالان در زمان خستگی تمایل به مصرف بیشتر مواد غذایی پر کالری و سرشار از چربی را دارند.
از طرفی دیگر کودکان خسته به نسبت دیگر کودکان فعالیت بدنی کم‌تری داشته و همین مسئله باعث کم‌تحرکی آنها و در نهایت سوختن کالری کم‌تر خواهد شد.
خواب به مبارزه بهتر با میکروب‌ها کمک میکنددر طول خواب، بدن کودکان به مانند بزرگسالان شروع به ساخت پروتئینی به نام سیتوکیناز می‌کند که بدن برای مبارزه با عفونت، بیماری و استرس به آن نیاز دارد. علاوه بر مبارزه با بیماری‌ها این ماده باعث خواب آلودگی فرد هم خواهد شد و به همین دلیل است که فرد در هنگام سرماخوردگی یا آنفولانزا احساس خستگی و خواب آلودگی زیادی دارد. این حالت فرد را مجبور به استراحت کرده و به بدن این فرصت را می‌دهد تا به خوبی و به سرعت بهبود پیدا کند.
مقدار خواب کم روی مقدار سیتوکیناز هم اثر می‌گذارد. تحقیقات نشان داده است که بزرگسالانی که کم‌تر از ۷ ساعت در شبانه روز می‌خوابند، سه برابر بیشتر از دیگرانی که ۸ ساعت یا بیشتر می‌خوابند در معرض ابتلا به سرماخوردگی قرار دارند. تحقیقات کمی در این رابطه روی کودکان انجام شده است ولی نتایج تحقیقات روی نوجوانان نشان داده است که مواجه با بیماری با طولانی شدن خواب شبانه کاهش پیدا می‌کند.
خواب خطر بروز جراحت را کاهش میدهدزمانی که کودک به اندازه کافی نمی‌خوابد، شتابزده تر عمل کرده و بنابراین بیشتر در معرض تصادفات و آسیب قرار می‌گیرد. یک تحقیق در کشور چین روی کودکان در سن مدرسه انجام شده که در نتیجه‌ی آن مشخص شده که کودکانی که کم‌تر از ۹ ساعت در طی شب می‌خوابند، بیشتر از باقی کودکان دچار آسیب‌هایی می‌شوند که نیاز به درمان‌های پزشکی دارد.
مشخص شده که کودکانی که در طول یک دوره ۱۲ ماهه دوبار و یا بیشتر دچار جراحت شده‌اند، هر شب کم‌تر از ۹ ساعت می‌خوابند.
خواب دامنه توجه کودکان را افزایش میدهدکودکانی که به صورت مداوم تا قبل از سه سالگی نه ساعت یا کم‌تر می‌خوابند، سه بار بیشتر از سایر کودکان تا سن ۶ سالگی دچار اختلالات پیش فعالی خواهند شد.
علایم کمبود خواب و اختلال کم توجهی بیش فعالی( ADHD )مانند هم هستند. به عبارت دیگر کودکان خسته بی توجه و حواس پرت می‌شوند در حالی که لزوما به اختلال ADHD مبتلا نیستند. مشخص نیست که این مشکل در چه تعدادی از افراد به اشتباه تشخیص داده شده است ولی بررسی مشکلات خواب یکی از گام‌های مهم تشخیص است.
نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که اگر هر شب ۲۷ دقیقه به خواب کودک اضافه شود، کودک در مدرسه عملکرد بهتری خواهد داشت. کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی هم، به خاطر کمبود خواب تحت تاثیرات زیادی قرار می‌گیرند و از این نظر بسیار شکننده تر هستند.
از طرفی دیگر والدین این کودکان هم سه بار بیشتر از دیگر والدین در خوابیدن و یا بیدار شدن از خواب دچار مشکل می‌شوند.
خواب یادگیری را تقویت میکندزمانی که کودک خوابیده است، ممکن است آرام به نظر برسد ولی در حقیقت مغز کودک در این زمان در شلوغ‌ترین و پرکارترین حالت خود قرار دارد. محقیقین معتقدند که نوزادان در واقع در طول خواب شبانه مسائل مختلف را می آموزند.
در این پژوهش صداهای مشخصی برای کودک بخش شده و همزمان به آرامی جریان هوا روی پلک‌های کودک وزیده می‌شود. بعد از بیست دقیقه، کودکان که بین یک تا دو روز سن دارند با چپ کردن چشم‌ها به وزش هوا واکنش نشان می‌دهند.
شاید برای شما سوال باشد که دلیل تکان‌های ناگهانی کودکان در هنگام خواب چیست. به نظر میرسد که در این زمان سیستم عصبی در حال آزمایش ارتباط بین مغز و ماهیچه‌ها است.
خوابیدن به فرایند یادگیری کودکان در همه رده‌های سنی کمک می‌کند و دانشمندان حتی به خواب‌های کوتاه عصرگاهی هم به چشم یک معجزه نگاه می‌کنند.
پژوهشگران دانشگاهی در آمریکا به یک گروه ۴۰ نفره از کودکانی که در سن پیش از دبستان بودند یک بازی خاص یاد دادند. سپس از کودکان خواسته شد که یک هفته خواب به صورت متوسط ۷۷ دقیقه چرت عصرگاهی زده و یک هفته‌ی دیگر بیدار بمانند. کودکانی که بیدار مانده بودند، ۱۵ درصد از مسائلی که قبلاً آموخته بودند را فراموش کردند ولی زمانی که دوباره به خواب رفته و بیدار شدند تمام آموخته‌ها را دوباره به یاد آوردند. این کودکان نه تنها بلافاصله بعد از بیدار شدن از خواب، بلکه فردای آن روز هم عملکرد بهتری در بازی داشته و امتیاز بیشتری کسب کردند.
بایدها و نبایدهای روتین خواب کودکتنها یک شیوه‌ی مشخص برای تنظیم خواب کودک وجود ندارد. برخی از کودکان دوست دارند که قبل از خواب قصه بشوند، برخی دیگر تمایل دارند در مورد کارهایی که در طول روز انجام دادند صحبت کنند و برخی دیگر تنها دعا می‌خوانند و بعد به خواب می‌روند. به محض اینکه کودک به آسانی به خواب رفت و بعد تمام طول شب به خوبی استراحت کرد، می‌توان گفت که روتین خواب شبانه به درستی و خوبی پیش رفته است.
کارهایی که باید قبل از خواب کودک انجام داددر ادامه لیستی از مواردی که باید قبل از خواب کودک انجام دهید را بررسی خواهیم کرد:
استوار باشید: روتین خواب شبانه با گذشت زمان و بزرگتر شدن کودک ممکن است تغییر کند. ولی نکته‌ای که اهمیت دارد این است که باید این الگو به صورت منظم در همان زمان مقرر شده انجام شده و سپس در روز بعد هم تکرار شود.
برای مثال، روتین خواب یک کودک نوپا ممکن است در ساعت ۸ بعد از ظهر شروع شده و شامل حمام، پوشیدن لباس راحتی، خواندن چندین داستان، رفتن به رختخواب و شب بخیر گفتن باشد.
قرار دادن کارهای مربوط به بهداشت دهان و دندان در برنامه: تمیز کردن لثه‌های کودک نوپا و یادآوری مسواک زدن به بچه‌های بزرگتر و در کل رعایت بهداشت دهان و دندان عادت بسیار خوبی است که هر شب می‌تواند در روتین خواب شبانه نوزاد قرار گیرد.
کوتاه نگه داشتن مدت زمان روتین شبانه: یک روتین خواب خوب فقط بین ۱۰ تا ۱۵ دقیقه طول می‌کشد. اگر حمام کردن هم جزئی از برنامه باشد، ممکن است به این زمان، مقداری اضافه شود.
تنظیم کردن برنامه مطابق سن کودک: روتین خواب کودک ممکن است با گذشت زمان تغییر کند. برای مثال، در حالی که نوزادان معمولاً در حال شیر خوردن به خواب می‌روند، کودکان در ۴ یا ۵ ماهگی در حالی که هنوز بیدار و در عین حال خواب آلود هستند، می‌توانند در تخت خواب قرار داده شوند.
ارائه دادن چندین پیشنهاد:: کودک نمی‌تواند زمان خواب خود را تعیین کند. اما در جریان روتین شبانه می‌توان به او در مواردی قدرت تصمیم گیری داد. مثلا به او اجازه دهید که خود لباس خواب راحتی خود و یا کتابی که میخواهید برایش بخوانید را انتخاب کند.
یادآوری استفاده از سرویس بهداشتی::این موضوع خصوصا در مورد کودکانی که دچار شب ادراری هستند، اهمیت دارد. پیش از خواب از کودک بخواهید که به دستشویی برود.
روتین شبانه را از سن کم شروع کنید: داشتن یک روتین منظم خواب شبانه زمانی راحت‌تر می‌شود که کودک کم سن و سال‌تر باشد. با گذشت زمان اصلاح و یا تغییر الگوی خواب ناقص کودک نوپا و یا کودکی در سنین پیش از دبستان سخت‌تر خواهد بود
آگاهی نسبت به طبیعی بودن مقدار کمی گریه: بعضی از کودکان زمانی که در تخت قرار داده می‌شوند و یا زمانی که در نیمه‌های شب از خواب بیدار می‌شوند، کمی گریه می‌کنند. توجه کنید که این مقدار گریه طبیعی است و بهتر است کمی به آنها زمان داده شود تا به گریه ادامه دهند.
استفاده از چراغ خواب:: کودکان کمی هستند که خوابیدن در تاریکی را دوست دارند، در این شرایط استفاده از چراغ خواب بسیار مناسب است.
استفاده از وسیله‌ای که به کودک اطمینان خاطر می‌دهد: به این منظور می‌توان از پتو و یا عروسک مورد علاقه کودک نوپا یا پیش دبستانی استفاده کرد. این وسایل باید از میان وسایل بی خطر انتخاب شوند و معمولاً توصیه می‌شود که به همراه نوزادان وسیله‌ای در تخت قرار داده نشود.
کارهایی که نباید قبل از خواب کودک انجام دادهمانطور که کارهای خوب و مناسب زیادی وجود دارد که می‌توان قبل از خواب انجام داد، کارهایی هم وجود دارد که باید از انجام آنها پرهیز کرد.
اجازه‌ی انجام دادن فعالیت‌های تحریک کننده قبل از خواب: ۳۰ تا ۶۰ دقیقه قبل از خواب از انجام فعالیت‌های محرک مانند بازی‌های ویدئویی، تلویزیون تماشا کردن یا صحبت کردن با تلفن باید خودداری کرد. پرهیز از انجام این کارها زمانی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند که کودک در خوابیدن مشکلات زیادی داشته باشد
تصور اینکه با بزرگتر شدن کودک مشکلات خواب از بین خواهد رفت: متاسفانه در بسیاری از موارد، اگر مشکلات خواب نوزادان و نوپایان حل نشود، این مشکلات تا سنین رفتن به مدرسه ادامه خواهد داشت. هر چه زودتر این مشکلات با انجام یک روتین منظم شبانه حل شود، شرایط بهتری فراهم خواهد شد.
وابسته کردن کودک به خود برای خوابیدن: مالش کمر کودک تا زمان به خواب رفتن، پخش موسیقی و یا روشن نگه داشتم تلویزیون، باعث می‌شود تا کودک در صورت بیداری به شما نیاز داشته باشد. کودک بیدار شده و دوباره گریه می‌کند و شما دوباره باید همان کارها را انجام دهید تا او به خواب برود.
طولانی کردن مدت زمان روتین شبانه: کودک ممکن است با درخواست مکرر نوشیدنی، اسنک و یا رفتن به سرویس بهداشتی مدت زمان روتین شبانه را طولانی‌تر کند. بنابراین باید هر شب کودک در ساعت مخصوص به خود به رختخواب برود.
خوردن نوشیدنی‌های کافئین دار پیش از خواب: به خاطر داشته باشید که علاوه بر نوشابه، چای و قهوه، کافئین در دیگر موارد غذایی مانند شکلات و بستنی‌های با طعم قهوه هم وجود دارد.
منبع: دکتر دکتر
منبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: نوزاد خواب نوزاد تنظیم ساعت خواب کودک برای تنظیم خواب کودک ساعت خواب کودک کودک را به آرامی خواب می روند اندازه کافی زمانی که کودک سنین پایین خواب رفته طرفی دیگر خواب کودک کودک در سنین مشکلات خواب دیگر کودکان تخت قرار خواب رفته روتین خواب انجام دهید الگوی خواب خواب شبانه کمبود خواب بین ساعت ۷ یک تا چهار غذا خوردن برای کودک برای مثال کودک نوپا فعالیت ها تا دوازده قرار داده طول شب تر می شود بیش تر سه سالگی مدت زمان یک روتین خواهد شد ۱۲ ساعت بیش تری ساعت ۹ ی دیگر ی خواب ۹ ساعت
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۷۱۳۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اختلال اوتیسم؛ نشانه‌ها، علل و راه‌های درمان آن
فرارو- بسیاری از ما به‌ویژه والدین با نام عارضه «اوتیسم» آشنا هستند و احتمالا یکی از نگرانی‌های مهم آنها هنگام بچه‌دار شدن همین مسئله است. اختلال اوتیسم که در پسران شیوع بیشتری دارد، بر رشد طبیعی مغز در ارتباط با تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر نامطلوبی می‌گذارد و موجب بروز اختلال جدی در ارتباطات کلامی، غیر کلامی و تعاملات اجتماعی از جمله قرار گرفتن در جمع دوستان، بازی کردن و … در افراد مبتلا به این بیماری می‌شود. نگرانی اصلی درباره این اختلال این است که باوجود پیشرفت‌های علمی هنوز علت اصلی ابتلا به اوتیسم ناشناخته مانده است و محققان تنها فرضیاتی را در ارتباط با علت بروز این اختلال ارائه داده‌اند که تاکنون هم به اثبات نرسیده است. به گزارش فرارو، اختلال اوتیسم چیست و چرا برخی افراد به این اختلال مبتلا می‌شوند؟ اختلال اوتیسم چه انواعی دارد و علائم آن چیست؟ اوتیسم چگونه تشخیص داده می‌شود و برای درمان آن از چه روش‌هایی استفاده می‌شود؟ اگر شما نیز به دنبال پاسخ این سوالات هستید، با ما همراه شوید تا اطلاعات مفیدی درباره اختلال اوتیسم در اختیار شما قرار بدهیم. اختلال اوتیسم چیست؟ اوتیسم یا «درخودماندگی» یک بیماری پیچیده عصبی-رفتاری است که شامل اختلال در تعاملات اجتماعی، رشد کلامی و مهارت‌های ارتباطی همراه با رفتار‌های سخت و تکرار شونده است و به دلیل گستردگی علائم به آن «اختلال طیف اوتیسم» (ASD) می‌گویند. اختلال طیف اوتیسم را بیشتر می‌توان یک اختلال نورولوژیکی دانست که به طور معمول در سال‌های اولیه رشد فرد مبتلا نمایان می‌شود. این اختلال باعث می‌شود که مغز فرد مبتلا به اوتیسم نتواند در زمینه رفتار‌های اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی به‌درستی عمل کند و مانع یادگیری چگونگی ارتباط و تعامل اجتماعی با دیگران می‌شود. درواقع کودکان و بزرگسالان دارای اختلال طیف اوتیسم در زمینه ارتباط کلامی و غیرکلامی، مهارت‌های شناختی معمول، رفتار‌های اجتماعی، فعالیت‌های سرگرم کننده و بازی دارای مشکل هستند. اختلال طیف اوتیسم فارغ از نژاد، فرهنگ یا پیشینه اقتصادی در افراد مختلف سراسر جهان یافت می‌شود و طبق گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماریهای آمریکا (CDC) در سال۲۰۱۴ این اختلال پسران را بیشتر از دختران تحت تأثیر قرار می‌دهد.میزان شیوع اختلالات طیف اوتیسم در دو دهه گذشته در سراسر جهان افزایش زیادی داشته است و به طور کلی اعتقاد بر این است که اوتیسم در حال افزایش است. پژوهش‌های ۲۰ سال گذشته تاکنون نشان داده‌اند که شیوع اختلال اوتیسم به دلایل مختلفی در حال افزایش است. در اوایل دهه اخیر برآورد می‌شد که شیوع این اختلال ۱ در ۳۳۵ نفر باشد. این میزان در سال‌های اخیر رو به افزایش بوده است، طوری که طبق آخرین پژوهش‌ها این آمار در سال ۲۰۰۹ میلادی ۱ مورد در هر ۹۱ نفر در آمریکا و یک مورد در هر ۶۶ نفر در انگلستان گزارش شده است؛ همچنین در آخرین ویرایش راهنمای آماری و تشخیصی اختلالات روانی آمریکا (۲۰۱۴) شیوع اوتیسم یک به ۵۹ ذکر شده است. مطالعات شیوع‌شناسی در ایران نیز گستره‌هایی از یک به ۱۵۰ بین کودکان را گزارش کرده‌اند.
۱. اختلال درخودماندگی: اختلال درخودماندگی همان چیزی است که با شنیدن کلمه اوتیسم به ذهن خیلی‌ها خطور می‌کند. به اختلال در برقراری ارتباطات، تعاملات اجتماعی و بازی‌های تخیلی در کودکان زیر ٣ سال اختلال درخودماندگی گفته می‌شود.
۲. سندرم اسپرگر (Asperger): کودکان مبتلا به این سندروم مشکل زبانی ندارند و در تست هوش میانگین هوشی بالاتر از متوسط دارند؛ اما مانند کودکان اوتیسمی در برقراری ارتباطات اجتماعی مشکل و محدودیت دارند.
۳. اختلال فراگیر رشد (PDD یا اوتیسم آتیپیک): این اختلال یک دسته عمومی و فراگیر برای کودکانی است که برخی از رفتار‌های اوتیسمی را نشان می‌دهند؛ اما در سایر دسته‌ها قرار نمی‌گیرند.
۴. اختلال فروپاشی دوران کودکی: کودکان مبتلا به این اختلال حداقل در دو سال اول زندگی رشد نرمالی دارند و پس از آن بخش بزرگی از مهارت‌های ارتباطی خود را از دست می‌دهند. این اختلال بسیار نادر است و بسیاری از متخصصان بیماریهای ذهنی در مورد اینکه آن را یک بیماری در نظر بگیرند، تردید دارند.
امروز راهنمای آماری و تشخیصی بیماریهای روانی (DSM) که انجمن روان‌شناسان آمریکایی آن را تهیه و تدوین کرده‌اند، به عنوان مرجعی برای تشخیص بیماریهای روانی مورد تأیید و استناد قرار می‌گیرد. در ویرایش پنجم که جدیدترین ویرایش این راهنماست و در سال ۲۰۱۳ منتشر شد (DSM-5)، اوتیسم به پنج نوع مختلف به شرح زیر دسته‌بندی می‌شود که عبارتند از:
۱. دارای نقص هوشی یا بدون آن
۲. با نقص زبانی یا بدون آن
۳. همراه با بیماریهای ژنتیکی یا پزشکی شناخته شده یا عامل محیطی
۴. همراه با اختلال رفتاری، ذهنی یا رشدی ـ عصبی دیگر
۵. با کاتاتونیا.
البته بعضی از افراد ممکن است یکی یا بیشتر از این مشخصات را داشته باشند.
۲. درک احساسات دیگران: درک احساسات دیگران برای مبتلایان به این اختلال دشوار است. در واقع، توانایی این افراد در همدردی با دیگران نسبت به افراد عادی بسیار ضعیف است. صحبت و معاشرت با افراد مبتلا به اوتیسم تا حدود زیادی شبیه به حرکت در جاده‌ای یک طرفه است، انگار فرد اوتیستیک بدون گوش دادن و توجه به دیگران صحبت می‌کند.
۳. ارتباط جسمی: برخی از کودکان مبتلا به اوتیسم مانند کودکان عادی تمایل به در آغوش کشیده شدن یا لمس از سوی دیگران ندارند. البته اشتباه است که این ویژگی را به تمام کودکان دچار این اختلال تعمیم بدهیم؛ زیرا در برخی موارد این کودکان هم دوست دارند تا والدین، خواهر و برادر یا مادربزگ و پدربزرگ را در آغوش بگیرند و از این کار لذت زیادی هم می‌برند. با این حال ارتباط جسمی و بازی‌های کودکانه مانند قلقلک دادن ممکن است برای این افراد فاقد هرگونه معنا و مفهومی باشد و به واکنش‌های متفاوتی منجر شود.
۴. صحبت کردن: هرقدر طیف اختلال اوتیسم در فرد شدیدتر باشد، مهارت‌های او در صحبت کردن پایین‌تر خواهد بود. خیلی از افراد اوتیستیک اصلا صحبت نمی‌کنند. این افراد معمولا عبارات و واژه‌هایی را که می‌شنوند، تکرار می‌کنند. به این حالت «اکولالیا» یا «پژواک‌گویی» گفته می‌شود. نوع حرف زدن این افراد هم با دیگران متفاوت است و حالت رسمی و کتابی دارد. نوجوانانی که به سندروم آسپرگر مبتلا هستند، معمولا شبیه اساتید صحبت می‌کنند و جملات‌شان فاقد هرگونه فراز و فرود است.
۵. رفتار‌های تکراری: افراد مبتلا به اوتیسم از تکرار و پیش‌بینی لذت می‌برند. تکرار دوست آن‌هاست و تمایل زیادی به تکرار کردن دارند. برای افراد عادی وجود حجم زیادی از حرکات و رفتار‌های تکراری خسته‌کننده است؛ اما افراد اوتیستیک از این تکرار راضی هستند و می‌توانند حرکتی مانند لِی‌لِی رفتن در عرض اتاق را برای بار‌ها و بار‌ها تکرار کنند یا مثلا ممکن است یک نقاشی واحد را مدام در دفتر خود و صفحه‌ای بعد از دیگری رسم کنند. گاه ایجاد تغییر ممکن است زندگی یک فرد اوتیستیک را دچار بحران کند؛ چراکه این افراد به‌شدت از تغییر گریزان هستند.
۶. حساسیت به صدا، نور و بو: صداهای بلند و ناگهانی برای افراد دچار این اختلال نامطلوب و ناخوشایند است. برخی از بو‌ها و تغییر محسوس نور و دمای فضا هم می‌تواند اثرات نامطلوب مشابهی روی آنها داشته باشد. بسیاری معتقد هستند که ایجاد تغییر در نور، صدا یا بو نیست که موجب آزار کودک می‌شود؛ بلکه بیشتر غافل‌گیری است که او را می‌آزارد. در واقع همان حالتی که از پیش‌بینی نکردن ارتباطات جسمانی به شخص دست می‌دهد، در اینجا هم او را تحت تاثیر قرار خواهد داد. اگر فرد اوتیستیک بداند که چه اتفاقی در جریان است یا ممکن است چه چیزی پیش آید، خیلی راحت‌تر خود را برای آن واقعه آماده می‌کند.
۱. ژنتیک: اوتیسم با سابقه خانوادگی مثبت ارتباط دارد، محققان ترکیب خاصی از ژن‌ها را عامل آن می‌دانند.
۲. سن بالا: عوامل دیگری مانند سن بالای پدر یا مادر شانس ابتلای کودکان به اوتیسم را افزایش می‌دهد.
۳. برخی داروها: استفاده از برخی داروها و مواد شیمیایی در زمان بارداری مانند دارو‌های ضد تشنج، مصرف مشروبات الکلی نیز شانس ابتلای فرزند به اوتیسم را افزایش می‌دهد.
۴. اختلالات متابولیسمی: اختلالات متابولیسمی مانند دیابت یا چاقی مادر حتی باعث افزایش احتمال ابتلای کودک به اوتیسم می‌شود.
۵. نقص آنزیمی: در برخی موارد اوتیسم به دلیل برخی اختلالات مانند فنیل کتونوریای درمان نشده (نقص متابولیکی مادرزادی که به دلیل کمبود آنزیم فنیل الانین هیدروکسیلاز، سطح فنیل الانین در خون افزایش یافته؛ همچنین ادرار و تنفس آنها بوی کپک می‌دهد.) و سرخچه رخ می‌دهد.
الف) روش ABA: بسیاری از روش‌های درمانی کودکان اوتیستیک بر پایه اصول این روش تهیه شده‌اند. در این روش اصل مهم این است که رفتارهایی مورد تشویق قرار بگیرند که احتمال تکرار و افزایش خواهند داشت و رفتارهایی که مورد توجه قرار نگیرند، احتمال حذف شدن آنها وجود دارد. اگر چه اِی بی اِی یک تئوری است؛ ولی بسیاری از مردم از این اصطلاح برای روش‌هایی که با این اصل کار می‌کنند، استفاده می‌کنند.
ب) روش تیچ: این روش اولین روشی بود که در آمریکا برای کودکان اُتیستیک به کار گرفته شد. نام این روش مخفف عبارت «درمان و آموزش کودکان اوتیستیک و ناتوانی‌های ارتباطی مرتبط با این بیماری» است. در این روش اعتقاد بر این است که محیط زندگی کودک باید با او تطبیق داده شود، نه اینکه کودک با محیط تطبیق داده شود. در این روش از تکنیک خاصی استفاده نمی‌شود؛ بلکه برنامه درمانی براساس سطح عملکرد کودک پایه‌ریزی می‌شود. توانائی‌های کودک براساس معیار‌های آموزش‌های روانی بررسی می‌شود و تکنیک‌های درمانی برای بهبود ارتباط، مهارت‌های اجتماعی و انطباقی طراحی می‌شوند. در این روش به جای اینکه به کودک یک مهارت و توانائی خاص آموزش داده شود، سعی بر این است که به کودک مهارت‌هایی آموزش داده شود تا بتواند محیط اطراف خود و رفتار‌های اطرافیان خود را بهتر درک کند.
پ) روش ارتباط با تبادل تصویر: این روش، روش مناسبی برای شروع گفتار و برقراری ارتباط در کودکانی است که قادر به صحبت کردن نیستند. در این روش بر پایه اصول اِی بی اِی، به کودک آموزش داده می‌شود که چگونه می‌تواند نیازهای خود را از طریق دادن تصاویر برآورده کند. از امتیازات مهم این روش این است که ارتباط کودک ساده، قابل فهم، با تفکر و عمدی است. با این روش کودک می‌تواند با هر کسی ارتباط برقرار کند و تنها کاری که باید انجام شود، گرفتن و دادن تصاویر است.
ت) روش فلور تایم: این روش بسیار شبیه بازی درمانی است. در این روش سعی بر این است که ارتباط کودک با یک فرد دیگر از طریق برنامه‌های دقیق بازی، بیشتر و مؤثرتر شود. این روش شامل شش مرحله است که کودک در طی مراحل آنها تقلید و چگونه یاد گرفتن را از یک بزرگتر فرا می‌گیرد و به عبارتی کودک باید نرده‌بام شش پله‌ای را طی کند. در این برنامه والدین و درمان‌گران سعی می‌کنند تا پیشرفت کودک را از طریق مسیرهایی که کودک دوست دارد و با جهت دادن به این مسیرها فراهم کنند تا کودک بتواند شش مرحله پیشرفت موجود در این روش درمانی را طی کند. این روش به طور مجزا به کودک در به دست آوردن مهارت‌های گفتاری و بدنی کمک نمی‌کند؛ بلکه از نظر احساسی و روانی به کودک کمک می‌کند تا کودک بتواند درک بیشتری پیدا کند و از طریق آگاهی و تجربه مهارت‌های دیگر را نیز به دست بیاورد.
ج) داستان‌های اجتماعی: این داستان‌ها برای آموزش مهارت‌های اجتماعی به کودکان اوتیستیک آماده شده‌اند. از طریق این داستان‌ها به کودک آموزش داده می‌شود که چگونه احساسات، منظور و برنامه‌های دیگران را درک کنند. در این روش یک داستان براساس یک موقعیّت و شرایط خاص با اطلاعات فراوان تهیه شده است که به کودک کمک می‌کند تا از طریق گوش کردن به آن بفهمد چه جواب یا عکس‌العمل مناسب را باید از خود نشان بدهد.
د) درک مجموعه حواس: کودکان اوتیستیک معمولا از نظر حواس بدن خود دارای مشکلاتی هستند. ممکن است این کودکان دارای آستانه تحریک بالا و یا پائین باشند و یا اینکه مغز آنها قادر نیست از اطلاعات به دست آمده با حواس پنجگانه درک درستی از شرایط موجود به دست بیاورد. در این روش درمانی که می‌تواند با بازی درمان، کار درمان و یا گفتار درمان انجام شود، به کودک کمک می‌شود تا بهتر از اطلاعات حسی بهره ببرد. موسیقی درمانی نیز جزئی از این روش است که با فرکانس‌های متفاوت حساسیّت کودک را در برابر برخی اصوات کم و یا زیاد می‌کند. ۲. درمان غذایی کودکان اوتیستیک به غذا‌های حاوی گلوتن و کازیین پاسخ منفی می‌دهند. این پروتیین‌ها در گندم و لبنیات وجود دارد و باعث افزایش علائم بیماری می‌شوند. رژیم GFCF (رژیم بدون گلوتن و کازیین) می‌تواند در روند درمان کمک کننده باشد. در این رژیم غذایی گندم و محصولات حاصل از آن و لبنیات باید حذف و یا بسیار محدود شوند. بسیاری از والدین گزارش کرده‌اند که مهارت‌های اجتماعی و تکلم در فرزندانشان بر اثر این رژیم افزایش یافته است. مصرف میوه‌جات و سبزیجات تازه، گوشت قرمز و سفید، قرص اُمگا سه، ویتامین ب، ویتامین د، قرص کلسیم و آب زیاد در درمان ناهنجاری‌های اوتیسم بسیار مفید است؛ همچنین شیر شتر به دلیل دارا بودن پروتیین‌های محافظ و آنزیم‌های ضد باکتری تاثیر زیادی در بهبود این اختلال دارد.
۳. درمان دارویی داروها نقش آنچنانی در درمان ندارند؛ بلکه بیشتر برای کنترل ناهنجاری‌های رفتاری تجویز می‌شوند. فقط دو داروی مورد تایید سازمان غذا و داروی آمریکا برای درمان تحریک‌پذیری مرتبط با اوتیسم وجود دارد: «ریسپریدون» و «آریپیپرازول» که هر دو در گروه دارو‌های آنتی سایکوتیک آتیپیک قرار دارند. به هر حال به خاطر داشته باشید که استفاده از هر دارویی برای کودکان اوتیستیک باید حتماً زیر نظر متخصص انجام شود و اثرات آن به‌دقت تحت مورد بررسی قرار بگیرد.
۴. روش‌های درمانی مکمل با وجود اینکه تشخیص زودهنگام و درمان زود هنگام اوتیسم بهترین روش در کمک به این کودکان و درمان آن‌هاست، برخی از والدین و محققین معتقدند که روش‌های درمانی مکمل دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند ارتباط کودک با دنیای اطراف و سایرین را بهبود ببخشند و رفتار‌های آنها را بهتر کنند. از انواع این درمان‌ها می‌توان به موسیقی درمانی، هنر و حیوان درمانی اشاره کرد که می‌تواند به صورت فردی با کودک کار شده و یا در مراکز مخصوص به صورت جمعی کار شوند. در تمامی این روش‌ها افزایش قدرت ارتباط، بهبود روابط اجتماعی و افزایش اعتماد به نفس مشترک است؛ همچنین این روش‌ها کمک می‌کنند تا کودک بتواند رابطه بی‌خطر و مفیدی را با درمان‌گر خود و سایرین برقرار کند و با آنها مأنوس شود.
حقوق کدام یک از ایثارگران در سال ۱۴۰۳ افزایش داشت؟